“Ostatni Hiob” Bogdana Białka to poetyckie i kontemplacyjne rozważanie nad miejscem człowieka we Wszechświecie. (…) Człowiek u Białka mierzy się z paradoksami życia. Jest ono bowiem pełne rzeczy i wydarzeń tymczasowych, a nasze istnienie dąży ku nicości. Głównym bohaterem jest tytułowy Hiob-tułacz, który wędruje przez współczesny nam świat.

Zebrane w tomie wiersze to kolejne przystanki na drodze bohatera, zarówno tej fizycznej jak i duchowej. Ich wspólnym mianownikiem jest próba zrozumienia świata, sensu ludzkiego cierpienia i potrzeby dążenia do Boga. Motto tomu – cytat z “Księgi Hioba” – przypomina, że nie jest to egzegeza biblijnych i religijnych prawd, a prywatna, kontemplacyjna historia i osobiste spojrzenie na duchowość i jej miejsce w naszej codzienności.

W wizji autora, Ostatnich Hiobów możemy spotkać na co dzień w ławce kościelnej, w parku, wśród natury. Ostatni Hiob staje się w poezji Białka archetypem osoby wątpiącej, poszukującej miejsca między sobą, ludźmi, naturą, Bogiem i światem. Próbuje zrozumieć otaczające okrucieństwo i pustkę.

Wojciech Szot, Gazeta Wyborcza 27.02.2024 

 Bogdan Białek (1955) psycholog, psychoterapeuta, nauczyciel akademicki, dziennikarz, redaktor, aktywista, w czasach PRL działacz opozycji demokratycznej. Twórca i przez 23 lata redaktor naczelny pierwszego polskiego magazynu psychologicznego „Charaktery”. Dotychczas opublikował książki: „Kilka rzeczy o Doktorze, które trzeba o nim wiedzieć” (2012); „Cienie i ślady” (2013); „Prowincje” (2013); „Płaczę z tymi, którzy nie płaczą” (2017); „Kilka ważnych pytań bez odpowiedzi” (2019); „Kto jest w ciszy. Dokładka” (2020); „Po Sąsiadach” (2022); „Neighbours. Twenty years later” (2023).